“ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง ข้างนอกขรุขระ ข้างในตะติ๋งโหน่ง”
คนหลายคนที่เสียประโยชน์อันควรได้ เพราะเหตุที่เพ่งพิศคนอื่นแต่เพียงผิวนอก ภาษิตที่ว่า “คบคนให้ดูหน้า ซื้อผ้าให้ดูเนื้อ” นั้น ยังมีคนแปลผิด ๆ อยู่เป็นอันมาก
หน้าคนที่ภาษิตนี้มุ่งหมายจะกล่าวนั้น ไม่ใช่หน้างามหรือหน้าน่าเกลียด แต่หมายถึงหน้าที่สุจริตหรือหน้าที่ทุจริต หน้าทั้งสองนี้จะงามหรือจะน่าเกลียดก็ได้ทั้งสองอย่าง
แต่เชกสเปียร์กล่าว ไว้ในบทละครเรื่องแฮมเล็ตว่า “ตัวอัปรีย์สามารถทำรูปร่าง ให้เพลินตา"
บังทองมีสรีรรูปน่าเกลียด แต่เป็นคนมีปัญญาดี เปรียบประดุจทองคำที่ห่อไว้ด้วยผ้าขี้ริ้ว คนจึงแลผ่านไปอย่างดูหมิ่น ต่อผู้ที่ไม่เอารูปเป็นอารมณ์ จึงแก้พบห่อทองคำอยู่ข้างใน
โลซกเชิญบังทองมาให้รู้จักกับซุนกวน เพื่อซุนกวนจะได้ไว้เป็นที่ปรึกษา แต่พอซุนกวนแลเห็นรูปร่างอันวิปริตของบังทอง ก็ไม่เลื่อมใส
อย่าว่าแต่ซุนกวนเลย แม้เล่าปีเองก็ ถูกรูปร่างของบังทองทำให้คิดเขวไปเหมือนกัน แต่เคราะห์ดีที่ เล่าปี่ทำผิดแล้วรู้จักแก้ไข คือได้ขออภัยโทษบังทอง แล้วตั้งบังทองไว้เป็นที่ปรึกษา
แน่นอนละ รูปงามเป็นสิ่งที่ทำให้เพลินตา แต่ก็มักพาให้หลงใหล ผู้ที่เอารูปเป็นสรณะมักได้รับความผิดหวัง หญิงที่หลงรักพ่อรูปงาม ต้องอกหักเพราะใจของพ่อยอดรักไม่งามเหมือนรูปนั้น มีอยู่ถมไป
บังทองมีสรีรรูปน่าเกลียด แต่เป็นคนมีปัญญาดี |
รูปธรรมนามธรรมไม่ใช่วัตถุธาตุที่มนุษย์จะแปรเปลี่ยนได้ด้วยศิลป์ แม้วิทยาศาสตร์จะทำจมูกบี้ให้เป็นจมูกโด่ง ตาเขให้เป็นตาตรง ปากเขียวให้เป็นปากแดง ก็เป็นการทำอย่างปลอมอย่างเทียม เหมือนธนบัตรปลอม ผู้ที่โง่เขลาเบาปัญญา เท่านั้นที่ยอมรับเอาไว้
ถ้าเราจะกอดผู้หญิงสักคนหนึ่ง เพราะเธอมีริมฝีปากแดงจิ้มลิ้มเพราะลิพสติก คิ้วโก่งเพราะดินสอ เนื้อขาวเพราะแป้ง ข้าพเจ้าคิดว่า ถ้าเอาลิพสติก เอาดินสอ เอาแป้งมากอด คงได้ผลเท่ากัน
บังทองเป็นบุคคลที่เตือนใจผู้อ่านได้อย่างดีว่า อย่าวิเคราะห์มนุษย์ด้วยรูป
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของ "บุคคลภาษิตในสามก๊ก" ผลงานของอาจารย์เปลื้อง ณ นคร หรือนามปากกา ตำรา ณ เมืองใต้
กรุณาแสดงความคิดเห็น