วิถีแห่งกุนซือกุยแก : เสถียร จันทิมาธร

"เสนาธิการคนสำคัญของโจโฉ ผู้วางแผนรวบรวมแผ่นดินจีนตอนเหนือให้เป็นเอกภาพ"

"วิถีแห่งกุนซือกุยแก" คอลัมน์พิเศษเกี่ยวกับ "กุยแก" เสนาธิการทหารคนสำคัญของโจโฉ จากวรรณกรรมจีนเรื่องสามก๊ก ผลงานของ เสถียร จันทิมาธร เริ่มตีพิมพ์ลงในเว็บไซต์หนังสือพิมพ์ข่าวสดออนไลน์แล้ว

วันจันทร์ ที่ 8 ตุลาคม 2561 เว็บไซต์หนังสือพิมพ์ข่าวสดออนไลน์ ได้เริ่มตีพิมพ์บทความชุด "วิถีแห่งกุนซือกุยแก" โดยเริ่มตอนแรกในชื่อ "กุยแก เพื่อนเอ๋ย" อันจะกล่าวถึงประวัติความเป็นมา และความสำคัญของกุยแก กุนซือ ที่ปรึกษาคนสำคัญ ผู้ทำให้โจโฉอาลัยรัก และคร่ำครวญหาหลังจากพ่ายแพ้การศึกที่สมรภูมิผาแดง

บทความชุดนี้ อ.เสถียร ฯ ได้เขียนต่อจากชุด วิถีแห่งกุนซือซุนฮก ซึ่งตีพิมพ์ครบ 100 ตอนไปเมื่อสัปดาห์ก่อน เรื่องกุยแกนี้จึงนับเป็นตัวละครสามก๊กรายที่ 6 เมื่อรวมกับตอนอื่น ๆ เช่น วิถีแห่งอำนาจ สุมาอี้ , วิถีแห่งอำนาจ โจโฉ , วิถีแห่งอำนาจ ลกซุน และ วิถีแห่งอำนาจ โลซก

สำหรับนักอ่านเรื่องสามก๊ก ที่ชื่นชอบผลงานของ อ.เสถียร ฯ ลองอ่านเรื่อง "วิถีแห่งกุนซือกุยแก" ตอนที่ 1 นี้ดูได้ และเราจะรวบรวมช่องทางในการเข้าถึงบทความชุดนี้ในแต่ละตอนมาให้ท่านเป็นระยะ ๆ ครับ

วิถีแห่งกุนซือกุยแก ตอน กุยแก เพื่อนเอ๋ย

กุยแก (Guo Jia, 郭嘉)

เมื่อเขียนหนังสือ "10 กุนซือ ยอดอัจฉริยะ" ถึงตอนว่าด้วย กุยแก วัชระ ชีวะโกเศรษฐ เริ่มต้นด้วยการบรรยายถึง

คืนหนึ่ง ปลายปี ค.ศ.208 ที่หนานจ้วน

งานเลี้ยงอันทรงความหมายกำลังดำเนินไป ขณะนี้ผู้ที่เป็นเจ้าภาพของงานเลี้ยง สิงห์ร้ายผู้มีความเห่อเหิมทะเยอทะยาน-โจโฉ มีอาการเมาเล็กน้อย จะเป็นด้วยงานเลี้ยงใกล้สิ้นสุด หรือเป็นเพราะคอสุราของโจโฉมิแข็งพอ

คำตอบล้วนมิใช่

แท้จริง ฤดูใบไม้ร่วงปีนี้โจโฉนำกองทัพอันเกรียงไกรมุ่งมาทางทิศใต้ด้วยตนเอง ยึดเมืองเกงจิ๋ว ตีพ่ายเล่าปี่ ประสบความสำเร็จดังใจหมายโดยตั้งความหวังไว้ว่าการกรีธาทัพในครั้งนี้จะยึดภูมิภาคเจี้ยงฮั้นไว้ บรรลุภารกิจอันยิ่งใหญ่ที่รวบแผ่นดินทั้งหมดเป็นแผ่นเดียวกัน

และนับแต่นี้ชื่อเสียงจะถูกจารึกในประวัติศาสตร์ เป็นที่ยกย่องสรรเสริญไปชั่วกาลนาน

แต่ไหนเลยจะคาดคิด ยุทธการเซ็กเพ็กจะประสบความพ่ายแพ้ย่อยยับ อันดับแรก ถูกจิวยี่พิฆาตด้วยเพลิง ตามด้วยฝนตกราวกับฟ้ารั่ว จนยังผลให้กองทัพอันเกรียงไกรต้องย่อยยับลง ปราชัยตลอดทาง บัดนี้นำไพร่พลเหลือเดนเพิ่งจะมาถึงหนานจ้วน

งานเลี้ยงที่โจหยินจัดขึ้นให้แก่เขาในครั้งนี้ ไฉนจะมิทำให้เขาสะท้อนใจใหญ่หลวงเล่า มาตรว่าจะอาศัยเมรัยดับความกลุ้มแต่กลับยิ่งเพิ่มความกลัดกลุ้ม

สํานวน เจ้าพระยาพระคลัง (หน) บรรยายสถานการณ์เดียวกันนี้ว่า ฝ่ายโจโฉครั้นมาพ้นตำบลฮัวหยงเหลียว หลังมาเห็นทหารซึ่งตามมา 27 คน ขณะเมื่อเดินทางมานั้นโจโฉสรรเสริญกวนอูว่าสัตย์ซื่อนัก

ครั้นเวลาพลบค่ำ

โจโฉเห็นทหารกองหนึ่งจุดคบเพลิงมาข้างหน้าเป็นอันมากก็ตกใจ คิดว่าครั้งนี้ชีวิตเราจะถึงแก่ความตายเป็นมั่นคง

ครั้นใกล้เข้าเห็นโจหยินก็คลายใจโจหยินเข้ามาคำนับโจโฉแล้วบอกว่า "ข้าพเจ้ารู้ข่าวว่ามหาอุปราชเสียทีแก่ข้าศึก จึงคุมทหารมารับท่าน"

โจโฉจึงปรับทุกข์แก่โจหยินแล้วพาทหารเข้าไปเมืองลำกุ๋น โจหยินจึงให้แต่งโต๊ะแล้วเชิญโจโฉกับที่ปรึกษาเสพสุราหวังจะให้คลายความทุกข์ ขณะเมื่อกินโต๊ะอยู่นั้นโจโฉร้องไห้ ที่ปรึกษาแลทหารเห็นดังนั้นก็สงสัยจึงถามโจโฉว่า

"เมื่อแตกมากลางทางนั้นได้ความลำบากเป็นอันมาก ข้าพเจ้าเห็นท่านหาสู้เป็นทุกข์ไม่ บัดนี้ท่านพ้นมาจากเงื้อมมือข้าศึกแล้วชอบแต่จะซ่องสุมทหารยกไปแก้แค้นจึงจะควร เหตุใดท่านจึงมาร้องไห้ฉะนี้เล่า"

โจโฉจึงว่า "ซึ่งเราร้องไห้เพราะเหตุคิดถึงกุยแก แม้กุยแกยังไม่ตายก็จะได้มาด้วยเรา เราก็จะไม่ยากถึงเพียงนี้"

ว่าแล้วก็ร้องไห้ร่ำถึงกุยแก

สํานวนแปล วรรณไว พัธโนทัย บรรยายว่า พอใกล้ค่ำก็ถึงเมืองลำกุ๋นมองไปข้างหน้าเห็นคบเพลิงจุดสว่างมีกองทหารสกัดทางไว้อีก โจโฉตกใจยิ่งนักร้องออกมาอย่างสิ้นหวังว่า "ชะตาเราขาดสิ้นเพียงเท่านี้แล้ว"

พอหน่วยหน้าของทหารกองนั้นเข้ามาใกล้โจโฉก็ดีใจสุดที่จะพรรณนาได้เพราะปรากฏว่านายกอง คือโจหยิน ครั้นโจหยินมาถึงก็ชี้แจงให้โจโฉทราบว่า "ข้าพเจ้าแจ้งว่าท่านแตกทัพก็ไม่กล้าทิ้งเมืองไปไกลจึงยกทหารมาคอยรับท่านอยู่ที่นี่"

โจโฉรำพันว่า "ข้านึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้าเสียแล้ว"

พลางโจโฉยกทหารเข้าพักอยู่ ณ เมืองลำกุ๋น ไม่ช้าเตียวเลี้ยวก็ตามมาถึงเล่าเรื่องน้ำใจไมตรีของกวนอูให้ฟังว่า "หาไม่แล้วคงเอาชีวิตไม่รอด" นายทหารของโจโฉส่วนมากบาดเจ็บสาหัส โจโฉให้พักผ่อนตามสบาย

แล้วโจหยินก็แต่งโต๊ะนำสุรามาเลี้ยงโจโฉเพื่อให้คลายความทุกข์ ที่ปรึกษาทั้งปวงก็เข้าร่วมโต๊ะอย่างพร้อมเพรียง โจโฉแหงนหน้ามองฟ้าแล้วร้องไห้น้ำตาอาบหน้า

บรรดาที่ปรึกษาจึงพูดขึ้นว่า "ท่านสมุหนายกพ้นจากถ้ำเสือมาแล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัวอีก บัดนี้ ท่านเข้ามาอยู่ในเมืองใหญ่ ทหารของท่านมีอาหารการกินบริบูรณ์ ม้าของท่านก็มีหญ้าฟางพร้อมสรรพ สมควรจะจัดแต่งทัพใหม่เพื่อไปล้างแค้น ไฉนท่านจึงร้องไห้เช่นนี้"

โจโฉตอบว่า "ข้าพเจ้าร้องไห้รำลึกถึงกุยแก นี่ถ้าหากว่ากุยแกยังมีชีวิตอยู่เราทั้งหลายจะไม่แพ้ย่อยยับถึงเพียงนี้อย่างแน่นอน"

พูดแล้วใช้มือทุบอกร่ำไห้เป็นการใหญ่ ร้องรำพันดังๆ ว่า

"กุยแก เพื่อนเอ๋ย ทำไมเจ้าตายไปก่อน เสียดายเหลือเกิน"

บรรดาที่ปรึกษาทั้งหลายพากันละอายใจ ก็นิ่งอึ้ง พูดอะไรไม่ออก

สํานวน พญ.กัลยา สุพันธุ์วณิช นอกจากถอดคำพูดโจโฉ "ข้าร้องเพราะคิดถึงกัวเฟิ้งเสี้ยว ถ้าเฟิ่งเสี้ยวยังอยู่ ข้าคงไม่เสียหายขนาดนี้"

แล้วร้องไห้ตีอกชกหัวว่า "อาลัยเฟิ่งเสี้ยว เจ็บปวดนักเฟิ่งเสี้ยว เสียดายนักเฟิ่งเสี้ยว"

ยังระบุ "กัวเจีย (เฟิ่งเสี้ยว) เป็นเสนาธิการที่ยิ่งใหญ่ของเฉาเชา เป็นผู้วางแผนรวบรวมภาคเหนือขึ้นเป็นเอกภาพ เสียดายอายุสั้น"

เสียดายอายุสั้น

สามก๊กวิทยา : Three Kingdoms Academy

Header$type=social_icons

$show=home

วิถีแห่งกุนซือกุยแก : เสถียร จันทิมาธร

วิถีแห่งกุนซือกุยแก ตอน กุยแก เพื่อนเอ๋ย

รวมบทความ วิถีแห่งกุนซือกุยแก

กรุณาแสดงความคิดเห็น

บทความยอดนิยม$type=list$rm=hide

ป้ายกำกับ

Footer Social$type=social_icons