เพลง "โจโฉ" ของ "บอย อิมเมจิ้น"
เพลงที่จะเล่าเรื่องผ่านมุมมองของ โจโฉ ยอดวีรบุรุษ จอมคนผู้ผ่านศึกสงครามมามากมาย แต่ลึกลงไปใปห้วงขณะจิต ความรู้สึกของจอมคน ๆ นี้ ก็เหมือนกับคนทั่วไป มิได้แตกต่างเลย
เพลง "โจโฉ" ของ "บอย อิมเมจิ้น" สถาปนิกหนุ่มเชียงใหม่ ศิลปินเพลงโฟล์ค ผู้สร้างสรรค์ผลงานเพลงของออกมาอย่างต่อในเว็บไซต์ Youtube"เส้นทางของจอมคน ไม่อาจเป็นตัวของตัวเอง"
เพลงโจโฉ จะเล่าเรื่องผ่านมุมมองของ โจโฉ ยอดวีรบุรุษ จอมคนผู้ผ่านศึกสงครามมามากมาย แต่ลึกลงไปใปห้วงขณะจิต ความรู้สึกของจอมคน ๆ นี้ ก็เหมือนกับคนทั่วไป มิได้แตกต่างเลย
ผมเคยฟังเพลงนี้ ครั้งแรกจากคลิปที่คุณบอยฯ แสดงไว้ในคอนเสิร์ต 27 ปี พันธุ์หมาบ้า ที่ โรงละคร หอนิทรรศการศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เมื่อ 22 ส.ค.58 ได้ฟังครั้งแรกก็ประทับใจ เพราะเป็นเพลงที่ฟังสบาย ๆ แต่กลับถ่ายทอดเนื้อหาได้อย่างลึกซึ้ง
ครั้งนี้คุณบอยฯ ได้นำเพลงนี้มาแต่งเนื้อหา ทำนองให้ลึกขึ้น รวมทั้งยังได้คุณชา ฮาร์โม มาร่วมบรรเลงเพลงด้วย ทำให้เพลง "โจโฉ" ไพเราะมากขึ้นทวีคูณ
ฟังแล้ว ระวัง ! จะหลงรัก "โจโฉ" โดยไม่ทันรู้ตัว......
Detail
Boy Imagine - โจโฉ (ft.Cha Harmo)
Sound : Cha Harmo
DOP/Editor/Color grading : Piya Palapunya
Shooting : Piya Palapunya / Arm Ampawa
Production Team : Imagine's House
เนื้อเพลง โจโฉ - บอย อิมเมจิน (Boy Imagine)
ยามสนธยาลมพัดเอื่อย นกบินกลับคืนรัง ภูผายังคง แม่น้ำยังผ่าน....ไหล
คำนึงถึงคนรักที่จาก ป่านฉะนี้เจ้าจะเป็นไฉน อักษรโครงกลอนบนซี่ไผ่ ......หวนให้จำ
สมรภูมิยามที่เปลี่ยว ธงทัพปลิวไปกับลมที่มันไหว ปลดอานม้าลงมากองสุมไฟไล่....เหลือบไร
* ข้ามันก็เป็นคนหนึ่ง ซึ่งแท้จริง ๆ ไม่ได้ต่างจากใครเขา มีรัก...มีครอบครัวให้ห่วงใย....ไม่ต่างกัน //
แต่ปณิธานอันยิ่งใหญ่ ความรู้สึกในใจจึงต้องเก็บซ่อนเอาไว้ // เส้นทางของจอมคน ไม่อาจเป็นตัวของตัวเอง
หลอกลวงคนได้ทั้งแผ่นดิน เห็นตัวจริงตอนใกล้สิ้นใจ // ความรักที่มันมี มันก็มีอยู่อย่างนั้น ไม่อาจลวงผู้ใด เพราะข้าเองก็เคยพลั้งพลาด
ไปเสียทีเพราะสตรีงาม // ลุ่มหลงในความงามจนต้องแลกด้วยชีวิตบุตรชายคนโต
และถ้ากองทัพกลับถึงถิ่นแล้ว แม่เจ้าได้ยินว่าเจ้าสิ้นใจ // ที่ไปพลั้งในสงคราม หากว่าแม่เจ้าเอ่ยถาม พ่อจะตอบยังไง
( * ) , : เป็นตัวของตัวเอง ที่ได้ค้นหามาเนิ่นนาน // อุดมการณ์หรือปณิธานในการรวมแผ่นดิน หรือตัวตนที่ยิ่งใหญ่ หรือเป็นจอมทัพที่เกรียงไกร // แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่า ครอบครัวคือสิ่งเดียวที่ต้องการ ที่ข้าต้องการ.....Solo
เหมือนหยดน้ำรวมตัวเป็นฝนพรำ พร่างพรมลงสู่ท้องลำธาร // ยิ่งมันได้ไหลรวมตัวกัน ไปสู่ท้องทะเลกว้าง จึงหาตัวเองไม่พบ // ตัวเขาผ่านสงครามนานเหลือเกิน // ค่อนชีวิต กรำศึกอยู่บนอานม้า ความรักในครอบครัว ความผูกพัน ที่ผ่านมา น้อยเหลือเกิน
พวกเจ้าจง ขอให้เข้าใจ ถ้าพ่อต้องไปในวันนี้ // ปณิธานใด ๆ อุดมการณ์ใด ๆ ไม่สำคัญ ขอแค่เพียง ให้เจ้ารักกัน เจ้าคือพี่น้องกัน เพียงเท่านี้ // เป็นหวังเพียงสิ่งเดียว ปรารถนาเพียงสิ่งเดียว ที่พ่อมี
เพราะพ่อเอง มันก็แค่คนหนึ่ง ซึ่งแท้จริง ๆ ไม่ได้ต่างจากใครเขา // มีรัก มีครอบครัวให้ห่วงใย ไม่ต่างกัน แต่เพราะอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ ความรักในใจจริงจึงต้องเก็บซ่อนมันเอาไว้ // เส้นทางของจอมคนไม่อาจเป็นตัวของตัวเอง
ที่เคยสูง รุ่งเรืองเพียงใด ข้าไม่เคยป่าวขาน // ที่เคยล้มลงสักเพียงไหน ไม่เคยละอาย
เพราะรุ่งเรืองหรือล่มสลาย กาลเวลามันก็ผ่านไป // พ่ายแพ้หรือชนะ ยิ่งใหญ่เพียงใด มันก็ผ่านไป จนความตายคล้ายเป็นแค่เพียง ย่ำค่ำในฤดูหนาว // ที่เงียบเย็น ปล่อยวาง และไร้กังวล
ดั่งค่ำคืนที่คล้ายว่ายาวนาน ดั่งค่ำคืนที่คล้ายว่ารวดเร็ว // แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว
ค่ำคืนที่คล้ายมีความสุข ค่ำคืนที่คล้ายว่าทุกข์ระทม // แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว
ค่ำคืนที่รุ่งเรือง ค่ำคืนที่เคยร่วงโรย // แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว
จนถึงเวลา กาลข้างหน้า ลูกและหลาน จะกล่าวขานถึงเราอย่างไง แต่จะอย่างไร มันก็จะพ้นกาล แล้วผ่านไป
เฉกเช่นกัน .....
เฉกเช่นกัน .....
เว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง
กรุณาแสดงความคิดเห็น