โกซุ่น ยอดขุนพล ผู้เหนือกว่าลิโป้

โกซุ่น ยอดขุนพล ผู้เหนือกว่าลิโป้ ชายผู้นี้ “เหนือ” กว่าลิโป้อยู่หลายขุม !? อย่างไรหรือเหตุกระไรนั้น ลองอ่านจากเรื่องราวในเชิงประวัติศาสตร์ดังนี้

"ยอดคนตัวจริง ผู้อยู่เหนือกว่าลิโป้"

    “ยอดคนต้องลิโป้ ยอดม้าต้องเซ็กเธาว์” เป็นคำกล่าวยกยอถึงฝีมือการรบของลิโป้ ขุนพลเอกแห่งยุคสามก๊กว่าไม่มีผู้ใดในแผ่นดินอาจสามารถเทียบได้ ยิ่งในยามที่ควบขับม้าคู่ใจอันเป็นตำนานแห่งยอดม้าทั้งมวลด้วยแล้วก็ยากนักที่ใครจะรับมือกับมัจจุราชแห่งสนามรบผู้นี้

    ในวรรณกรรมเรื่องสามก๊กความกริ่งเกรงทั้งหลายทั้งปวงในตัวของยอดคนลิโป้นี้ ส่วนหนึ่งอาจจะมาจากฝีมือของเขา แต่อีกหลายส่วนก็มาจากขุนพลคู่ใจอาทิเช่น ตันก๋ง เตียวเลี้ยว และโกซุ่น

    โดยเฉพาะกับ “โกซุ่น” (Gao Shun, 高顺)  ... ที่ว่ากันว่าชายผู้นี้ “เหนือ” กว่าลิโป้อยู่หลายขุม !? อย่างไรหรือเหตุกระไรนั้น ลองอ่านจากเรื่องราว ที่บันทึกอยู่ในเอกสารทางประวัติศาสตร์ดังนี้

ขุมที่ 1 อกุศลมูล

    ลิโป้มีฝีมือการรบเลื่องชื่อลือชา แต่ก็เป็นคอสุรา และมีภาพลักษณ์มัวหมอง เป็นชายผู้เปี่ยมไปด้วย “อกุศลมูล” ทั้ง 3 คือ โลภะ โทสะ โมหะ อันเป็นรากเหง้าของความชั่วทั้งปวง

    “โกซุ่น” เป็นคนที่ตรงกันข้ามกับลิโป้โดยสิ้นเชิง เพราะในผนวกท้ายจดหมายเหตุสามก๊กตันซิ่ว ที่เขียนไว้โดยเผยซงจื่อ ได้ระบุไว้ว่า

    “โกซุ่น เป็นชาวเมืองฉางตั๋ง (Shangdang) มีนิสัยซื่อตรง เคร่งครัด พูดน้อยแต่ในความน้อยนั้นกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจ กอปรไปด้วยลักษณะของมหาบุรุษ ผู้มีภาพลักษณ์อันใสสะอาด โกซุ่นไม่ดื่มสุรา ไม่รับสินบาท ไม่คาดสินบน"

โกซุ่น จากการ์ตูนสามก๊กหงสาจอมราชันย์

ขุมที่ 2 เก่งอยู่คนเดียว

    การรบของลิโป้เป็นเลิศเฉพาะในลักษณะ “กีฬาชายเดี่ยว” คือข้าเก่งคนเดียว ทั้งหอก ทั้งทวน ทั้งธนู ไม่มีใครเก่งเกิน แต่หากเป็น “กีฬาประเภททีม” แล้วลิโป้แทบจะไร้ซึ่งผลงาน และงานทั้งหมดที่เกิดนั้นล้วนมาจากฝีมือ “ทีมโกซุ่น”

    สมุดจดหมายเหตุวีรบุรุษ (Records of Heroes, 英雄記) ของอองซัน (Wang Can) นักปราชญ์แห่งเจี้ยงอัน ในสมัยสามก๊กกล่าวถึงโกซุ่นว่า

    "โกซุ่นมีทหารในบังคับบัญชาอยู่ประมาณ 700 นาย แต่กลับมีพลังอำนาจเทียบเท่าทหารนับพัน พวกเขาสวมเกราะติดอาวุธชั้นดี ฝึกฝนอย่างหนัก กล้าหาญชาญชัย มีระเบียบวินัยเป็นเลิศ บุกตีค่ายใด ฐานใด กองใด เหล่านั้นล้วนแตกพ่าย แม้นถูกรุมล้อมก็มิเคยตื่นตระหนก ผู้คนต่างเรียกหน่วยทหารนี้ว่า “หน่วยทะลวงค่าย” (Formation breaker, 陷陣營)"

โกซุ่น หัวหน้าหน่วย "ทะลวงค่าย"

ขุมที่ 3 ความน่าละอาย

    จงป้า (Zang Ba) หัวหน้าโจรนอกรีตแห่งเขาไท่ซานอดีตลูกน้องของลิโป้ บุกปล้นเสี่ยวเจียน (Xiao Jian) เจ้าเมืองจู ได้ทรัพย์สินและเสบียงอาหารเป็นจำนวนมาก จงป้าสัญญาว่าจะมอบเป็นกำนัลให้ลิโป้แต่กลับคำพูด ลิโป้จึงเดินทางไปทวงถามด้วยตนเอง โกซุ่นจึงเตือนสติลิโป้ว่า

    “อำนาจแลชื่อเสียงของท่านเป็นที่เลื่องลือระบือเกริกฟ้า เหตุไฉนจึงมาปรารถนาในสิ่งเล็กน้อย แล้วการที่ท่านเดินทางไปด้วยตนเองเช่นนี้ หากถูกปฏิเสธ จะมิเป็นการเสียหน้าหรือ”

     ความโลภของลิโป้ คือสิ่งที่เหนือกว่าศักดิ์ศรี ลิโป้ไม่ฟังโกซุ่น บุกไปทวงสมบัติจากจงป้า และถูกปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย โจรนอกรีตแห่งเขาไท่ซานไม่นับถือเชื่อฟังลิโป้ตั้งแต่นั้น ..... แม้นแต่โจรยังเอือมระอา

"โกซุ่น" (Gao Shun, 高顺)

ขุมที่ 4 ลนลาน

    ค่ำคืนหนึ่งในปี ค.ศ.196, หลันเป้ง(Hao Meng) นายทหารในสังกัดของลิโป้อาศัยความมืด พรางตัวก่อการกบฏ ยกพวกไปล้อมจวนของลิโป้ที่เมืองแห้ฝือ 

    ลิโป้ตกใจมาก ถึงขั้นรีบปีนกำแพงห้องน้ำหนีตายจ้าละหวั่น แล้วตรงไปขอความช่วยเหลือจากโกซุ่น

    ลิโป้ลนลานทราบแต่เพียงว่า ตัวหัวหน้ากบฏสั่งการด้วยสำเนียงเหน่อ ๆ แบบชาวเมืองโห้ลาย ครั้นเมื่อโกซุ่นได้ทราบคุณลักษณะดังนั้น ก็ทราบทันทีว่าหัวหน้ากบฏคือ หลันเป้ง ชาวเมืองโห้ลาย แล้วจึงนำกำลังเข้าปราบปราม ขับไล่พวกกบฏออกไปจากเมืองจนหมดสิ้น

    ระหว่างการแตกพ่าย โจเส็ง (Cao Xing) ทหารในสังกัดของหลันเป้ง ทำการกบฎซ้อน รบกับหลันเป้งเสียเอง โจเส็งบาดเจ็บแต่ก็ใช้ดาบฟันหลันเป้งเป็นรอยแผลที่แขน

    เมื่อโกซุ่นยกทัพตามมาที่ค่าย ก็เข้าทำการสืบสวนจับกุม หลันเป้งหัวหน้ากลุ่มผู้ก่อการได้สำเร็จ โดยใช้หลักฐานจากบาดแผลที่แขน และสำเนียงเหน่อ ๆ เป็นหลักฐาน

    ส่วนภาพลักษณ์อัศวินหัวสิงห์ของลิโป้ ผู้น่าเกรงขาม สงบ เยือกเย็นในสนามรบ ถูกลบเลือนไปสิ้น

โกซุ่น จากหงสาจอมราชันย์

ขุมที่ 5 แรงริษยา

     แม้ว่าลิโป้จะตระหนักดีถึงความซื่อสัตย์ จงรักภักดีของโกซุ่น แต่เขาก็มิเคยเชื่อฟังในคำแนะนำของโกซุ่นเลย ซ้ำร้ายไปกว่านั้น หลังจากเหตุการณ์กบฏหลันเป้ง ลิโป้เกิดแคลงใจโกซุ่น ปรับย้ายเขาออกจากตำแหน่งนายทัพ แล้วยกกองกำลังของโกซุ่นทั้งหมดไปให้กับ งุยซก (Wei Xu) ผู้เป็นเครือญาติของตน

    แต่ครั้นเกิดภาวะเดือดร้อน บ้านเมืองเป็นสงครามก็กลับเรียกตัวโกซุ่นมาใช้งานอีก การถูกกระทำเยี่ยงนี้ มิได้ทำให้โกซุ่นขัดข้องหมองใจ เขายังคงก้มหน้าก้มตาทำงานให้นายของเขาอย่างเต็มกำลังความสามารถ

    การที่ลิโป้มีนิสัยดื้อรั้น ไม่ฟังใคร ทำให้ตัดสินใจผิดพลาดอยู่บ่อยครั้ง โกซุ่นจึงเตือนสติลิโป้ว่า

    “ท่านกระทำการโดยมิได้ไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน มีทางดีหรือทางร้าย ท่านก็มักเลือกทางร้ายเสมอ แต่ครั้งโบราณมา เหตุแห่งความล่มสลาย หาใช่ว่าเพราะผู้นำไร้ขุนนางที่ปรึกษาอันเก่งกล้า แต่เป็นเพราะผู้นำไม่รับฟังคำของที่ปรึกษาเหล่านั้นต่างหาก ท่านไม่คิดใคร่คราญ ท่านไม่รอบคอบ กระทำการใดก็ล้มเหลว ผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมิอาจนับครั้งได้”

    ลิโป้ชื่นชมในความจงรักภักดีอย่างตรงไปตรงมาของโกซุ่น .... แต่ลิโป้ก็คือลิโป้ .... เขาไม่เคยสำนึกผิดได้เลย

ขุมที่ 6 ไร้ศักดิ์ศรี

    ลิโป้หักหลัง ชิงเอาเมืองจากเล่าปี่ เล่าปี่จำต้องยอมย้ายไปอยู่เมืองเสียวพ่ายและเริ่มสะสมกำลังผู้คนหมายจะต่อต้าน 

    ลิโป้จึงส่งโกซุ่นไปโจมตีเมืองเสียวพ่าย และขับไล่เล่าปี่ออกไปได้สำเร็จ โจโฉซึ่งในเวลานั้นเป็นพันธมิตรกับเล่าปี่ จึงส่งแฮหัวตุ้นมาช่วยชิงเมืองคืน แต่ก็ไม่อาจสู้กับกองทัพของโกซุ่นได้

    เล่าปี่หนีไปอยู่กับโจโฉจนกระทั่งหน้าหนาวของปี ค.ศ.198 โจโฉกับเล่าปี่ได้ยกกองทัพมาตีลิโป้ และสามารถจับกุมตัวลิโป้กับบรรดานายทหาร รวมทั้งโกซุ่นได้สำเร็จ

    โกซุ่นถูกจับมัด คุกเข่าอยู่ต่อหน้าโจโฉ แต่หยิ่งผยองไร้ซึ่งความรู้สึกหวาดผวา โจโฉเห็นแล้วสะดุดตา จึงเรียกทหารให้นำตัวโกซุ่นมาแล้วถามว่า 

    “เจ้ามีอะไรจะพูดหรือไม่” 

    โกซุ่นนิ่ง ไม่ตอบ แสดงอาการเยี่ยงชายชาติทหาร ยอมรับแต่ความพ่ายแพ้ ไม่ยอมแพ้แปรภักดิ์ให้กับศัตรู โจโฉจึงให้สั่งประหารชีวิตพร้อมกับตันก๋ง

    ส่วนลิโป้ ผู้ที่ว่าเป็นยอดคน กลับร้องออดอ้อนขอชีวิต ยินยอมพร้อมรับใช้โจโฉ จนเล่าปี่ต้องเตือนสติโจโฉ ด้วยเรื่องเต๊งหงวนกับตั๋งโต๊ะ บิดาบุญธรรมที่ถูกลิโป้ทรยศ ในที่สุดโจโฉจึงสั่งให้ประหารชีวิตลิโป้ในที่สุด   

เทพเจ้าแห่งสงคราม

โกซุ่น กับ เตียวเลี้ยว

    ฉายา "เทพเจ้าแห่งสงคราม" ที่หลายคนตั้งให้ลิโป้ คงต้องมีการพิจารณากันใหม่

    ในวรรณกรรม ลิโป้ อาจจะเป็นยอดคนที่รบกับสามพี่น้อง เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย พร้อมกันอย่างสบายมือ แต่ในบันทึกทางประวัติศาสตร์ ลิโป้คนนี้มีจุดอ่อนและข้อด้อยมากมายเหลือเกิน จนไม่อาจเรียกว่า “เทพ” ได้เต็มปาก

    ส่วนคนอื่น ๆ อย่าง เตียวเลี้ยว ที่ในวรรณกรรม ดูองอาจกล้าหาญ ถูกจับพร้อมลิโป้ ไม่ร้องขอชีวิตหนำซ้ำยังตวาดลิโป้ที่รักตัวกลัวตาย แต่ในทางประวัติศาสตร์นั้น เขาไม่ได้ถูกจับพร้อมลิโป้ เพราะอยู่รักษาเมืองทางตอนเหนือ ภายหลังจึงนำกำลังมาขอสวามิภักดิ์กับโจโฉ ผู้ที่สังหารนายและเพื่อนของเขา ได้ดิบได้ดีกลายเป็นทหารเอกคู่ใจของโจโฉ สร้างเกียรติประวัติส่วนตัวมากมาย

    ตันก๋ง ในวรรณกรรมก็ดูดี แต่ในประวัติศาสตร์ เป็นแค่ลูกน้องเก่าของโจโฉที่แปรภักดิ์หนีไปอยู่กับลิโป้ ตันก๋งจึงถูกประหารชีวิตด้วยโทษฐานที่ไม่จงรักภักดี 

    พิจารณาดูแล้ว ในกลุ่มของลิโป้ คนที่น่านับถือที่สุดจึงเป็น “โกซุ่น” 

    ผู้ที่เหมาะสมที่สุดที่จะได้รับตำแหน่ง "เทพ" ที่แม้อาจไม่ถึงขั้น “เทพเจ้าแห่งสงคราม” แต่ด้วยน้ำใจและฝีมือ จัดได้ว่าอยู่ในระดับ “เทพ” แน่นอน

    น่าเสียดายยิ่ง ที่ยอดขุนพลแบบนี้ ต้องมาอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของคนแบบ ลิโป้ 

    หากไม่นับเรื่องวาสนา ... โกซุนคือ ยอดขุนพลผู้เหนือกว่าลิโป้ในทุก ๆ ทาง

เว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง

• Gao Shun - Wikipedia, the free encyclopedia