ประวัติย่อ และคารมคำคมของ จิวยี่
ประวัติย่อของจิวยี่
จิวยี่ (Zhou Yu, 周瑜) เป็นชาวเมืองอำเภอซู เมืองหลูเจียง (โลกั๋ง) มณฑลอันฮุย มีชื่อรองว่า กงจินรูปร่างสง่างาม จิตใจกว้างขวาง มีความรู้ความสามารถทางทหาร ชำนาญการดนตรี และติดจะเจ้าชู้ ภรรยาชื่อเสียวเกี้ยว เป็นบุตรคนที่สองของเฉียวกง
ชอบพอกับซุนเซ็ก เรียกซุนเซ็กว่าพี่ ร่วมมือกันสร้างอำนาจในกังตั๋งเป็นผลสำเร็จจึงได้เป็นเจี้ยนอุยจงหลังเจี้ยง (นายทหารองครักษ์) บัญชาการทหารอยู่ที่ด่านปาขิว ในมณฑลเจียงสี
เมื่อซุนเซ็กตายแล้ว ได้ร่วมมือกับซุนกวนสร้างอำนาจต่อไป จนสามารถตีทัพเรือโจโฉที่เซ็กเพ็ก (ชื้อปี้) ทำให้มีชื่อเสียงโด่งดังยิ่ง
ถึงแก่กรรมเมื่ออายุ 36 ปี ที่ด่านปาขิว
ความในหนังสือสามก๊กว่า ขงเบ้งลวงจิวยี่ให้โกรธแค้นอย่างถึงขนาดถึง 3 ครั้งและตายด้วยความแค้นนั้น “จิวยี่คิดแค้นในใจนัก จึงแหงนหน้าขึ้นดูฟ้าแล้วร้องว่า เทพยดาองค์ใดหนอซึ่งให้เราเกิดมา แล้วเหตุใดจึงให้ขงเบ้งเกิดมาด้วยเล่า” แต่เรื่องเหล่านี้ไม่มีปรากฏในพระราชพงศาวดารจีน เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพิ่มเติม
คำคม จิวยี่
- “ธรรมดาเกิดมาเป็นชาย แม้จะแสวงหาเจ้านายซึ่งจะเป็นที่พึ่งนั้น ก็ให้พิเคราะห์ดูน้ำใจเจ้านายซึ่งโอบอ้อมอารี เป็นสัตย์เป็นธรรมจึงให้เข้าอยู่ด้วย แล้วให้ตั้งใจทำราชการโดยสัตย์สุจริต ให้เห็นฝีมือเป็นบำเหน็จไว้ จึงจะได้ความสุขสืบไป ประการหนึ่งให้มีน้ำใจไมตรีแก่ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงเก่าแก่ไว้อย่าให้ขาด แม้มาตรว่าจะมีภัยสิ่งใดมาถึงตัว ก็จะเผอิญให้มีผู้มาช่วยแก้ไขพ้นจากอันตรายได้ ถ้าจะคิดการสิ่งใดเล่าก็จะสำเร็จ”
- “อันสติปัญญาขงเบ้งรู้ตำราเรียกลมในอากาศหาผู้เสมอมิได้ อุปมาดังจะนับดาวในท้องฟ้า แลหยั่งพระมหาสมุทรอันลึกได้ ครั้นเอาขงเบ้งไว้สืบไปภายหน้า เมืองกังตั๋งก็จะเป็นอันตราย จำจะคิดอ่านฆ่าเสีย เมืองเราจึงจะมีความสุขสืบไป”
- “อันความคิดขงเบ้งนี้ ลึกซึ้งหลักแหลมนัก จำจะคิดอ่านฆ่าเสียก่อน เราจึงจะพ้นภัย”
- “อันความคิดขงเบ้งนั้นหลักแหลมลึกซึ้ง แม้ไม่คิดอ่านฆ่าขงเบ้งเสียได้ ตัวเราก็นอนตาไม่หลับ อุปมาเหมือนเสี้ยนยอกอยู่ในอก”
- “ตัวเราแลท่านทั้งปวงเป็นทหารกินเบี้ยหวัด แต่ตัวเรานี้ คิดจะสนองคุณนายจึงมาทำการทั้งนี้ ถึงมาตรว่าชีวิตเราจะตายในท่ามกลางศึก ก็ให้เอาอานม้าปิดซากศพไว้ เร่งทำการต่อไป แลท่านทั้งปวงเป็นนายหมวดนายกองสิ้นทุกคน เหตุใดมาวิตกถึงเราป่วยอยู่ แลมิได้ยกออกรบพุ่งด้วยข้าศึกนั้นมิสมควร”
- “อันน้ำใจเล่าปี่นั้นมิได้รู้จักคุณคน แม้จะสมัครสมานด้วยเล่าปี่ นานไปก็จะทำร้ายแก่เรา จำจะคิดอ่านกำจัดเสียแต่กำลังยังน้อยอยู่ดีกว่า เหมือนหนึ่งเราฆ่าโจรเสียคนหนึ่งทรัพย์เราจึงจะคงอยู่”
- “เราทำการครั้งนี้ตั้งใจทำนุบำรุงซุนกวนโดยสุจริต บัดนี้ความตายมาถึงตัวเราแล้ว ท่านทั้งปวงอยู่ภายหลัง จงช่วยกันทำนุบำรุงนายเราให้สำเร็จตามที่คิดไว้จงได้ ท่านจงเอาหนังสือนี้ไปให้นายเราเถิด ว่าเราคำนับลาแล้ว”
- “คำโบราณกล่าวไว้แต่ก่อนว่า ถ้าผู้ใดจะเป็นเจ้าบ้านผ่านเมือง ให้เกลี้ยกล่อมซ่องสุมผู้คนซึ่งมีสติปัญญา แลทหารที่มีฝีมือไว้จงมาก บ้านเมืองจึงจะปรกติสืบไป”
- “เทพดาองค์ใดหนอซึ่งให้เราเกิดมาแล้ว เหตุใดจึงให้ขงเบ้งเกิดมาด้วยเล่า”
- “อันความคิดขงเบ้งนั้นลึกซึ้งหลักแหลม ยิ่งกว่าเราสิบส่วน แม้เราไม่คิดอ่านกำจัดเสียให้ได้ ภายหน้าไปก็จะเป็นศัตรูแก่เราใหญ่หลวง”
กรุณาแสดงความคิดเห็น