หลัวเซียน เปลี่ยนแผ่นดิน

หลัวเซียน (Luo Xian, 罗宪) ชื่อรอง หลิงจือ (Lingze ,令則) เป็นนายทหารคนสำคัญของจ๊กก๊ก ชื่อของเขามีอยู่ใน “สามก๊กจี่” หรือจดหมายเหตุสามก๊ก แต่กลับไม่มีปรากฏอยู่ในวรรณกรรม ทั้ง ๆ ที่เขาคือกุญแจสำคัญในการรวบรวมแผ่นดินจีน

อีกหนึ่งทหารกล้า ที่ถูกลืม

     เมื่อเดือนที่แล้ว มีเพื่อนนักอ่านบล็อกท่านหนึ่ง แนะนำเข้ามาว่าอยากรู้จักตัวละครลึกลับในเรื่องสามก๊กอยู่สองคน ด้วยความที่เป็นคนใจเร็ว ผมจึงตอบตกลง และรับปากว่าจะเขียนเป็นบทความมาลงให้อ่านในบล็อก ตั้งแต่นั้นจึงต้องมาค้นหาว่า บุรุษลึกลับเหล่านี้เป็นใคร

     ทีแรกนึกว่าจะต้องเหนื่อย แต่ปรากฏว่าการได้มีโอกาสค้นคว้าว่า บุคคลเหล่านี้เป็นใคร กลับกลายเป็นเรื่องสนุก ยิ่งรู้ว่าเกียรติประวัติของเขาเหล่านั้นไม่ใช่ระดับธรรมดา ดาษดื่น ก็ยิ่งตื่นเต้น อยากรีบนำมาแบ่งปันให้เพื่อน ๆ ผู้รักในวิชาสามก๊ก ได้รู้จักไปพร้อม ๆ กัน

     ตัวละครลับสองคนที่ถูกถามถึงนั้น คนแรกคือ “เทียนอู” ซึ่งผมได้ลงเป็นบทความไว้แล้วในตอน “เทียนอู ผู้พิทักษ์” ส่วนอีกคนซึ่งเป็นตัวละครลึกลับ ไม่มีในวรรณกรรมเช่นกัน เขามีชื่อว่า “หลัวเซียน”

     หลัวเซียน (Luo Xian, 羅憲) ชื่อรอง หลิงจือ (Lingze ,令則) เป็นนายทหารคนสำคัญของจ๊กก๊ก ชื่อของเขามีอยู่ใน “สามก๊กจี่” หรือจดหมายเหตุสามก๊ก แต่กลับไม่มีปรากฏอยู่ในวรรณกรรม ทั้ง ๆ ที่เขาคือกุญแจสำคัญในการรวบรวมแผ่นดินจีน ....

 ประวัติของหลัวเซียน 

     หลัวเซียน เป็นชาวเมืองซงหยง (Xiangyang) เขาเป็นบุตรของหลัวเมิ่ง (Luo Meng, 羅蒙) เจ้าเมืองเกงฮัน (Guanghan) แผ่นดินจ๊กก๊ก

     หลัวเซียน มีชื่อเสียงในการประพันธ์ตั้งแต่เด็ก เมื่ออายุได้ 13 ปี เขาสามารถเขียนหนังสือราชการได้อย่างถูกต้อง เขาได้รับการศึกษาในราชวิทยาลัย เป็นศิษย์เอกของเจาจิ๋ว และ ณ ที่นั้น เขาได้รับการยกย่องว่ามีสติปัญญาทัดเทียมกันกับ ซือคง (Zigong, 子貢) ลูกศิษย์ของขงจื้อ

     หลัวเซียนมีนิสัยซื่อตรง รอบคอบ ใจคอกว้างขวาง เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นที่ปรึกษาของเล่าเสี้ยน องค์รัชทายาท (Assistant to the Crown Prince, 太子舍人) และตำแหน่งขุนพลแห่งความสัตย์แจ้ง (Colonel Who Proclaims Trust, 宣信校尉). เขาเคยรับภารกิจในการเจริญสัมพันธไมตรีกับฝ่ายง่อ และได้รับการต้อนรับจากขุนนางฝ่ายง่อเป็นอย่างดี

 จ๊กก๊กล่มสลาย 

     ในวาระสุดท้ายของอาณาจักรจ๊กก๊ก ฮุยโฮขันทีกุมอำนาจทางการเมือง กินสินบาทคาดสินบน และทำให้ราชสำนักปั่นป่วน อ่อนแอ หลัวเซียนไม่ยอมลงให้ฮุยโฮ เขาจึงถูกย้ายไปประจำการที่เมืองปาต๋ง (Badong, 巴東) ครั้นเมื่อจ๊กก๊กล่มสลายในปี ค.ศ.263 หลัวเซียนและชาวเมืองได้แสดงความอาลัยและไว้ทุกข์นาน 3 วัน

ภาพหลัวเซ๊ยน และค่าพลังจากเกมสามก๊ก11

 การป้องกันเมืองหยงอัน 

     คล้อยหลังการล่มสลายไม่นาน ง่อก๊กได้ส่งขุนพลเส็งหมัน (Sheng Man) เพื่อมาช่วยกอบกู้จ๊กก๊ก เส็งหมันขอให้หลัวเซียนเปิดเส้นทางเข้าสู่อาณาจักรจ๊กที่เมืองหยงอัน (Yong'an, 永安) แต่แท้จริงแล้วเป็นอุบายของฝ่ายง่อ ที่ต้องการยึดครองดินแดนปาต๋ง และเส้นทางเลียบแม่น้ำแยงซีที่เป็นประตูเข้าสู่อาณาจักรจ๊ก

     หลัวเซียนรู้เท่าทัน จึงรวบรวมไพร่พลแล้วประกาศว่า ง่อก๊กละเมิดสนธิสัญญาการเป็นพันธมิตร และต้องการจะยึดครองปาต๋ง เขากล่าวอย่างแค้นเคืองว่า “จ๊กล่มจมลงแล้ว ง่อกับเราเคยใกล้ชิดสนิทกันดั่งริมฝีปากกับฟัน ยามคับขันไม่ช่วยเหลือแต่กลับซ้ำเติม เมืองง่อเป็นมิตรชั้นเลว ราชวงศ์ฮั่นเสื่อมสูญ มันจึงจะเอาเราเป็นเชลย”

     ฝ่ายง่อส่งขุนพล โปเจีย (Bu Xie, 步協) เข้าโจมตีที่ตำบลเป๊กเต้เสีย (Baidicheng) แต่หลัวเซียนก็สามารถตั้งแนวป้องกันไว้ได้อย่างหนาแน่นตลอดแนวแม่ย้ำแยงซี พร้อมกับส่ง เอียวจ๋ง (Yang Zong, 楊宗) ไปขอกำลังเสริมจากฝ่ายวุย

     ง่อก๊กสามารถบุกยึดปาต๋งไปได้ หลัวเซียนจึงต้องถอยไปตั้งหลักที่เป๊กเต้เสีย ณ ที่นั้น หลัวเซียนสามารถป้องกันการโจมตีของง่อก๊กได้ครั้งแล้วครั้งเล่า ต่อมาฝ่ายง่อได้ส่งแม่ทัพลกข้อง พร้อมกำลังพล 30,000 นายเข้ามาช่วยตี แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะหลัวเซียนได้ การรบครั้งนั้นยืดเยื้อยาวนานกว่าหกเดือนเต็ม แม้ไม่มีกำลังเสริมและผู้คนในเมืองบาดเจ็บล้มตายกว่าครึ่ง หลัวเซียนก็ไม่ยอมแพ้ หรือทอดทิ้งพวกเขา

     หลัวเซียน ได้กล่าวกับทหารที่ชักชวนให้ยอมแพ้หรือหลบหนีว่า “ผู้ปกครองมีหน้าที่ปกครองดูแลประชาชน หากบรรเทาทุกข์ไม่ได้แล้วยังทอดทิ้งหลบหนี จะเรียกว่าเป็นชายชายทหารได้อย่างไร ข้าพเจ้าจะขอสู้ตายอยู่ที่นี่”

     ข้างฝ่ายวุยก๊ก เมื่อสุมาเจียวได้รับจดหมายขอกำลังเสริมจากหลัวเซียน เขาพิจารณาเห็นว่ากองกำลังส่วนใหญ่ยังไม่พร้อมเพราะเพิ่งรับศึกปราบกบฎเกียงอุยกับจงโฮย ที่เมืองเซงโต๋ เขาจึงสั่งการให้ เฮาเหลก (Hu Lie, 胡烈) ผู้ตรวจการแคว้นเกงจิวนำกำลังบุกเข้าตีเมืองเสเหลง (Xiling, 西陵) ของฝ่ายง่อ

     ลกข้องเห็นดังนั้นจึงถอนกำลังออกจากเมืองหยงอัน และยกทัพกลับไปป้องกันเมืองแทน การศึกครั้งนั้นทำให้หลัวเซียนได้รับการแต่งตั้งเป็นขุนพลแห่งลิมกั๋ง (Lingjiang General, 陵江將軍) และพระยาหวันเหนียน (Marquis of Wannian, 萬年亭侯)

 รับใช้ราชวงศ์จิ้น 

     หลังการศึกที่เมืองหยงอัน ฝ่ายวุยยึดเมืองบุเหลง (Wuling, 武陵)  ของง่อก๊กมาอยู่ในครอบครอง หลัวเซียนจึงได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองบุเหลง และเลื่อนชั้นเป็นพระยาเมืองเส (Marquis of Xi'e, 西鄂縣侯) เมื่อสุมาเอี๋ยน (บุตรของสุมาเจียว) โค่นล้มราชวงศ์วุย และสถาปนาราชวงศ์จิ้นแทน พร้อมกับรับ หลัวเส บุตรชายเขาเข้ารับราชการในตำแหน่งขุนนางชั้นผู้น้อย

     ระหว่างการรับราชการในจิ้นก๊กนั้น หลัวเซียนได้ชักชวนอดีตสหายและขุนนางฝ่ายจ๊ก เข้ามารับราชการในราชสำนักจิ้นเป็นจำนวนมาก อาทิเช่น เฉินโซว่ ผู้ประพันธ์ “สามก๊กจี่” หรือจดหมายเหตุสามก๊ก และจูกัดเจ้ง (Zhuge Jing, 諸葛京) หลานชายของขงเบ้ง

     ผลงานสำคัญอีกประการของหลัวเซียนคือการยึดครองเมืองอูเฉ่ง (Wucheng, 巫城) ใจกลางดินแดนฝ่ายง่อ และเป็นผู้เสนอแผนการพิชิตง่อก๊กให้กับสุมาเอี๋ยน
 
     หลัวเซียน เสียชีวิตในปี ค.ศ.270 และได้รับการเลื่อนชั้นเป็นขุนพลผู้นำพาสันติสุขสู่ชายแดนใต้ (General Who Pacifies the South, 安南將軍)

หลัวเซียน (Luo Xian, 羅憲)

 สรุป 

     หลัวเซียน เป็นนายทหารลึกลับ ไม่มีชื่อปรากฏในวรรณกรรม แต่ในหลักฐานทางประวัติศาสตร์เขาคือนายทหารผู้มีบทบาทเป็นอย่างมากในการรวบรวมแผ่นดินจีนให้เป็นปึกแผ่น หากไม่มีหลัวเซียน ก็อาจจะไม่มีนักประวัติศาสตร์อย่างเฉินโซว่ และอาจจะทำให้เราไม่มีตำราสามก๊กให้ศึกษา

     ตัวละครสามก๊ก มีมากมายและซับซ้อน เหมือนตัวต่อจิ๊กซอว์ ที่ยิ่งต่อก็ยิ่งสนุก .... แต่ก็น่าเสียดายที่จิ๊กซอว์หลายตัว หล่นหายไปตามกาลเวลา คนรุ่นหลังจึงไม่อาจเห็นภาพอันบริบูรณ์ได้เลย 

เว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง

• Luo Xian - Wikipedia, the free encyclopedia