ขี้สามก๊ก

สามก๊กเปื้อนอึ !!

สุดสัปดาห์นี้ หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์หลายฉบับพากันพาดหัวข่าวเกี่ยวกับปาฐกถาของบุคคลสำคัญ 2 ท่าน นั่นคือคุณ "เสกสรรค์ ประเสริฐกุล" และ "ธีรยุทธ บุญมี" อดีตผู้นำนักศึกษาในเหตุการณ์ "วันมหาวิปโยค" 14 ตุลาคม 2516

นักต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยทั้ง 2 ท่าน ได้กล่าวปาฐกถาในงานรำลึก 40 ปี 14 ตุลา ณ หอประชุมใหญ่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คุณเสกสรรค์ ฯ พูดเรื่องการแสวงหาเสรีภาพ ความเสมอภาค และความเป็นธรรมในประเทศไทย เนื่อหาหนักแน่น เคร่งขรึม มีบรรยากาศแห่งการต่อสู้เดือนตุลาอย่างเต็มเปี่ยม

แต่เมื่อถึงคราว คุณธีรยุทธ ฯ เรื่องการเมืองได้กลายเป็นเรื่อง "ขี้" เพราะ คุณธีรยุทธ ฯ เลือกที่จะเปรียบเทียบให้เห็นว่าปัจจุบัน ระบบการเมืองการปกครองเป็นเรื่องสกปรกโสมม ปาฐกถาของท่านจึงเต็มไปด้วยคำเลอะเทอะ ดังเช่น ขี้ขำ ขี้หย้อง ขี้หักถ่อง ฯลฯ

ทั้งนี้เมื่อเทียบกับปีที่แล้วในวันที่ 18 มีนาคม 2555 คุณธีรยุทธ ฯ ได้ออกมาวิเคราะห์การเมืองไทย ในหัวข้อ "วิเคราะห์การเมืองแนวโน้มของวิกฤติปัจจุบัน" โดยส่วนหนึ่งของการบรรยาย ได้เปรียบเทียบการเมืองในปัจจุบันว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างก๊ก 2 ก๊ก คือ ก๊ก “คนเลว” โจโฉ จะชนะก๊ก “คนดี” เล่าปี่-ขงเบ้ง

"เสกสรรค์ ประเสริฐกุล" และ "ธีรยุทธ บุญมี"

จากเรื่องสามก๊กในปีนั้น กลายมาเป็นเรื่องขี้ในปีนี้ ... เป็นปาฐกถาการเมืองที่ลุ่มลึกและแฝงนัยสำคัญ ต้องฟัง คิด และตีความให้ทันว่าคุณธีรยุทธ ฯ แกหมายถึงใคร อะไรบ้าง ? แต่ก็ช่างเถิด เพราะนั่นไม่ใช่วิสัยสำคัญที่เราจะเอามาพูดเล่นกันในบล๊อกสามก๊กแห่งนี้

เพราะวันนี้เราจะพูดเฉพาะเรื่อง "ขี้" ในสามก๊กเท่านั้น

ขี้หนูในน้ำผึ้ง

ซุนเหลียง (Sun Liang, 孫亮)

เรื่องขี้ในสามก๊กนี้ เกิดขึ้นอยู่ในหนังสือสามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 83 ในเหตุการณ์ช่วงซุนเหลียงพระเจ้าแผ่นดินกังตั๋งคิดฆ่าซุนหลิม

เนื้อเรื่องสามก๊กในตอนนี้ กล่าวถึงสติปัญญาของพระเจ้าซุนเหลียง บุตรคนสุดท้องของซุนกวน เนื้อความในหนังสือกล่าวว่า

วันหนึ่งเสด็จออกไปประพาสสวนข้างทิศตะวันออก คิดจะเสวยน้ำผึ้ง จึงให้อองปุนไปเอาน้ำผึ้ง อองปุนไปเบิกน้ำผึ้งมาจากเจ้าพนักงานแล้ว เมื่อจะถวายจึงเอามูลหนูใส่ลงไปในน้ำผึ้งสองเม็ด

พระเจ้าซุนเหลียงเห็นดังนั้นก็โกรธ จึงให้เอาตัวเจ้าพนักงานมาถามว่า เหตุไฉนตัวรักษาน้ำผึ้งให้มูลหนูตกลงได้ โทษตัวถึงตายแล้วตัวรู้หรือไม่ เจ้าพนักงานจึงทูลว่า น้ำผึ้งนี้ข้าพเจ้ารักษาปกปิดมั่นคง เมื่ออองปุนจะเบิกมานั้นข้าพเจ้าก็พินิจดูแล้ว

พระเจ้าซุนเหลียงจึงถามว่า อองปุนคนนี้เคยไปขอน้ำผึ้งท่านอยู่บ้างหรือไม่ เจ้าพนักงานจึงทูลว่า เมื่อครั้งก่อนอองปุนไปขอข้าพเจ้าครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าบอกว่าน้ำผึ้งเสวยน้อยอยู่แล้วจะให้ไปนั้นไม่ได้ อองปุนโกรธพยาบาทข้าพเจ้าอยู่

พระเจ้าซุนเหลียงจึงตรัสว่า ความแต่เพียงนี้เราจะพิจารณาให้เห็นเท็จแลจริงให้ได้ แล้วให้หาขุนนางผู้ใหญ่น้อยมาพร้อมกัน จึงให้หยิบเอามูลหนูนั้นเช็ดออกดูก็แห้งอยู่

พระเจ้าซุนเหลียงจึงตรัสว่า มูลหนูนี้แม้ตกมาแต่เจ้าของน้ำผึ้งก็จะชุ่มอยู่ นี่อองปุนแกล้งใส่เป็นมั่นคง อองปุนได้ฟังดังนั้นก็ตกใจกราบถวายบังคมแล้วก็ขอถวายชีวิต ขุนนางทั้งปวงเห็นดังนั้นก็สรรเสริญพระเจ้าซุนเหลียงเป็นอันมาก

ซุนเหลียง (Sun Liang, 孫亮)

เรื่องขี้ในสามก๊ก จึงเป็นเพียงเรื่องของ "ขี้หนู" แต่กระนั้นก็มีจุดน่าสนใจตรงที่ "อองปุน" เพราะคน ๆ นี้มีอยู่เฉพาะในหนังสือสามก๊กภาษาไทย ส่วนในสามก๊กฉบับภาษาอังกฤษเรียกเป็น "ขันที" โดยไม่ได้ระบุชื่อแต่อย่างใด ... จึงขอจบเรื่องขี้ในสามก๊กแต่เพียงเท่านี้

คนชอบกินเหล้าเรียกขี้เหล้า คนชอบเสพยาเรียกขี้ยา ส่วนผมและผู้ที่ชื่นชอบเรื่องสามก๊ก อีกหน่อยคงถูกเรียกว่า "ขี้สามก๊ก" ...... ดูเลอะเทอะไม่ได้ความ

VRZO - เพลง ขี้หู