"สุขจนลืมจ๊ก" (乐不思蜀 , lè bù sī shǔ) อ่านว่า "เล่อ ปู้ ซือ สู่" เป็นคำพูดที่พระเจ้าเล่าเสี้ยนตอบสุมาเจียวในงานเลี้ยงที่เมืองวุยก๊ก
ช่วงนี้ขอนำสำนวนจีนจากเรื่องสามก๊กมาแนะนำอีกครั้ง ซึ่งในวันนี้ขอเสนอคำว่า "สุขจนลืมจ๊ก" (乐不思蜀 , lè bù sī shǔ) อ่านว่า "เล่อ ปู้ ซือ สู่" เป็นคำพูดที่พระเจ้าเล่าเสี้ยนกล่าวตอบสุมาเจียวในงานเลี้ยงที่เมืองลกเอี๋ยงของวุยก๊กสุขจนลืมจ๊ก - เล่อ ปู้ ซือ สู่
 |
| พระเจ้าเล่าเสี้ยน หรือ อาเต๊า (劉禪; Líu Shàn) |
วันหนึ่งสุมาเจียวได้เชิญพระเจ้าเล่าเสี้ยนมายังงานเลี้ยง แล้วจัดให้มีการแสดงเต้นรำและดนตรีตามแบบของชาวเมืองจ๊ก ขุนนางเมืองจ๊กที่ติดสอยห้อยตามพระเจ้าเล่าเสี้ยนต่างสลดใจ นั่งก้มหน้าคิดถึงบ้าน คงมีแต่พระเจ้าเล่าเสี้ยนเท่านั้นที่กลับยิ้มหัวเราะ นั่งชมการแสดงอย่างครื้นเครง
สุมาเจียวจึงแกล้งถามว่า "ท่านระลึกถึงจ๊กก๊กบ้างไหม?" พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงตอบแบบซื่อ ๆ ว่า "ข้าพเจ้ามีความสุขและไม่นึกถึงจ๊กเลย"
สุมาเจียวได้ฟังก็คิดว่าเล่าเสี้ยนนี้เป็นคนโง่เขลา ต่อให้ขงเบ้งยังมีชีวิตอยู่ก็คงไม่อาจรักษาเมืองจ๊กที่มีกษัตริย์เยี่ยงนี้ได้
"สุขจนลืมจ๊ก" เล่อ ปู้ ซือ สู่ จึงกลายเป็นสำนวนจีนที่มีความหมายเปรียบเปรยว่า "มีความสุขจนลืมถิ่นกำเนิด"
ใครอยู่ไกลบ้านไกลเมือง อย่าเป็นอย่างเล่าเสี้ยนนะครับ
กรุณาแสดงความคิดเห็น